مبحث15 پانزدهم مقررات ملی ساختمان(آسانسور و پله برقی)1

وزارت مسکن وشهرسازی معاونت نظام مهندسی و اجرای ساختمان           مقررات ملی ساختمان مبحث پانزدهم آسانسورها و پله های برقی                   سال 1384  دفتر تدوین و ترویج مقررات ملی ساختمان                     فهرست 15-1       کلیات و اهداف ------------------------------ 15-1-1  حدود و دامنه کار ------------------------------------------- 15-2  آسانسور--------------------------------- 15-2-1  تعاریف-------------------------------------------------- 15-2-2  اطلاعات اولیه برای انتخاب آسانسور------------------------------- 15-2-3  طراحی و آماده سازی محل آسانسور------------------------------ 15-2-4  ملاحظات سازه ای در آسانسورها--------------------------------- 15-2-5  ویژگیهای آسانسورهای هیدرولیک------------------------------- 15-2-6  آزمایش و تحویل گیری--------------------------------------- 15-2-7  حفاظت در مقابل آتش --------------------------------------- 15-3  پله برقی--------------------------------- 15-3-1  کلیات -------------------------------------------------- 15-3-2  حدود و دامنه کار------------------------------------------- 15-3-3  تعاریف و اصطلاحات ----------------------------------------- 15-3-4  اطلاعات اولیه طراحی---------------------------------------- 15-3-5  ویژگیهای سازه و نحوه انتخاب پله برقی---------------------------- 15-3-6  تأثیرات پله برقی بر سازه ساختمان------------------------------- 15-3-7  مشخصات فنی پله برقی-------------------------------------- 15-3-8  حفاظتهای فنی و ایمنی--------------------------------------- 15-3-9  حفاظت در مقابل آتش --------------------------------------- 15-3-10  تحویل گیری و نگهداری -------------------------------------- 15-4  پیاده رو متحرک------------------------------ 15-4-1  کلیات -------------------------------------------------- 15-4-2  حدود و دامنه کار ------------------------------------------- پیوست یک نمونه اطلاعات فنی آسانسور------------------------------------------ پیوست دو جداول استاندارد ابعادی آسانسور--------------------------------------- پیوست سه نحوه محاسبه تعداد و ظرفیت آسانسورها---------------------------------- پیوست چهار نقشه ها و اطلاعات تکمیلی------------------------------------------- پیوست پنج علائم و نشانه ها -------------------------------------------------- پیوست شش منابع معتبر بین المللی و واژه نامه---------------------------------------     15-1  کلیات و اهداف این مبحث از مقررات ملی ساختمان حداقل ضوابط لازم را برای جانمایی، طراحی، ساخت، بهره برداری ایمن و بهینه از آسانسور، پله برقی و پیاده رو متحرک وضع می نماید. بدین منظور اهداف زیر در این مبحث در نظر گرفته شه است. الف-  ارائه راهکارهای طراحی و انتخاب مناسبترین آسانسور، پله برقی و پیاده رو متحرک با قابلیت بهره برداری مناسب از لحاظ موقعیت، تعداد، نوع، سرعت، ظرفیت و موارد دیگر. ب -  ارائه مقررات و ضوابط لازم در انتخاب و طراحی محل و موقعیت آسانسور(ها) ، پله برقی(ها) و پیاده رو(های) متحرک. ج -  بالا بردن کیفیت اجراء طراحی ، محاسبه، اجرا، بهره برداری و نگهداری از آسانسورها ، پله های برقی و پیاده روهای متحرک باید طبق مقررات این مبحث انجام گیرد و این  امر نافی نوآوری ، ابتکار و فن آوری جدید نخواهد بود مگر آنکه با اهداف مقررات شامل ایمنی، بهداشت، آسایش و صرفه اقتصادی مغایرت داشته باشد.   15-1-1  حدود و دامنه کار 15-1-1-1  این مبحث انتخاب موقعیت ، تعداد، نوع، طراحی و اجرای محل ، لحاظ نمودن نیروهای وارده، نظارت عمومی بر نصب، آزمایش و تحویل انواع آسانسور، پله برقی و پیاده رو(های) متحرک را شامل می شود که در بند 15-1-1-2  ذکر می شوند. 15-1-1-2  انواع و کاربرد آسانسور(ها)، پله برقی(ها) و پیاده رو(های) متحرک موضوع این مبحث عبارتند از : الف-  آسانسورهای کششی جهت حمل بار، مسافر ، تخت بیمار یا برانکارد، اتومبیل ب -  آسانسورهای هیدرولیکی جهت حمل بار، مسافر، تخت بیمار یا برانکارد ، اتومبیل ج -  آسانسورهای کششی و یا هیدرولیکی نماباز (مسافربر) د -  پله برقی مسافربر ه -  پیاده رو متحرک 15-1-1-3  دستگاهها و بالابرهای زیر مشمول مقررات این مبحث نمی باشند. الف-  بالابرهای ساختمانی نظیر وینچهای بالابر، جرثقیل برجی (تاورکرین) و غیره. ب -  بالابرهایی که در خارج ساختمانها کاربرد دارند و کلیه دستگاههای بالابر که به عنوان معبر دائمی ساختمان تلقی نمی شوند مثلا" هنگام اجرای ساختمان برای انتقال مصالح و غیره به کار گرفته می شوند نظیر بالابرهای دنده شانه ای. ج -  بالابرهای ضربدری یا قیچی (با کاربرد معمولا" صنعتی) د -  آسانسورهای سرویس خاص (کتاب بر) ه -  سکوهای بالابر صندلی چرخدار و معلول بر با حرکت قائم و یا مایل و -  پارکینگهای طبقاتی که عملکردی شبیه به آسانسور دارند. ز -  نوار نقاله های باربر ضوابط مربوط به ساخت و بکارگیری این دستگاهها باید طبق استانداردهای معتبر بین المللی صورت گیرد. 15-1-1-4  مقررات این مبحث از تاریخ تصویب آن قابل اجرا و الزامی است و کلیه طراحان، مهندسان، مجریان، مالکان و مراجع کنترل موظف به رعایت مقررات مهندسی مربوطه و حداقلهای مندرج در این مبحث می باشند. 15-1-1-5  مقررات این مبحث برای کلیه ساختمانهایی که عملیات اجرایی آن تا تاریخ تصویب این مقررات آغاز نشده است الزامی می باشد. 15-1-1-6  هرگونه تغییر اساسی در ساختمان که منجر به توسعه سطح طبقات و یا تعداد طبقات، تغییر کاربری و یا تغییر محل آسانسور(ها) بشود باید محاسبات تکرار شده و کلیه مقررات این مبحث اعمال گردد. 15-1-1-7  تغییرات اساسی در آسانسور(ها) در صورتی که منجر به تغییر محل، ظرفیت و سرعت آسانسور(ها) گردد، باید با رعایت مقررات این مبحث انجام گیرد. 15-1-1-8  کلیه نقشه های ساختمانی شامل جزئیات کامل موقعیت، اطلاعات و مشخصات فنی آسانسور(ها) ، پله برقی (ها) یا پیاده رو(های) متحرک باید در اختیار کارفرما یا بهره بردار و یا هر دو قرار گیرد تا ضمن نگهداری آنها برای تأیید مسئول امور ساختمان در شهرداری یا هر مقام قانونی دیگر ارائه شود. 15-1-1-9  کلیه تغییرات بعدی باید در نقشه ها اعمال و مدارک نگهداری شده به روز شوند. 15-1-1-10  کلیه ضوابط و مقررات مندرج در این مبحث که با ضوابط مندرج در سایر مباحث تفاوت داشته باشند، هر یک از این ضوابط که محدودیت بیشتری در جهت تأمین ایمنی، ایجاد کند باید رعایت گردد. 15-1-1-11  آسانسور(ها) ، پله برقی (ها) یا پیاده رو(های) متحرک باید دارای شناسنامه فنی و اطلاعاتی بوده و فروشنده این اطلاعات را به همراه تجهیزات تحویل بهره بردار یا مراجع قانونی دیگر نماید. بر طبق این مدارک بازرسی، تحویل گیری، و یا هرگونه اقدام قانونی بعدی به عمل خواهد آمد . (پیوست 1 نمونه ای از این اطلاعات می باشد) 15-1-1-12  کلیه آسانسورها، پله برقی ها و پیاده روهای متحرک لوازم و تجهیزات و سیستم های ایمنی آنها به ترتیب اولویت باید مطابق با استانداردهای ملی مربوطه و یا استانداردهای معتبر بین  المللی باشند.   15-2  آسانسور 15-2-1  تعاریف آسانسور:  وسیله ای است متشکل از کابین و معمولا" وزنه تعادل و اجزاء دیگر که با روشهای مختلفی مسافر (نفر) یا بار یا هر دو را در مسیر بین طبقات ساختمان جابجا می کند. آسانسور کششی: آسانسوری است که حرکت آن بر اثر اصطکاک بین سیم بکسل و شیار فلکه کشش، به هنگام چرخش آن، توسط سیستم محرکه انجام می شود. (شکل 15-2-1-1) . آسانسور هیدرولیکی: در این نوع آسانسور عامل حرکت کابین، سیلندر و پیستون هیدرولیکی است و ممکن است وزنه تعادل نیز داشته باشد و معمولا برای ارتفاعات کم و سرعتهای کم کاربرد دارد. (شکل 15-2-1-2) بالاسری: فاصله قائم بین کف بالاترین توقف تا زیر سقف چاه آسانسور را بالاسری گویند. این فاصله برای جلوگیری از برخورد تعمیرکاران یا اجزاء فوقانی کابین با سقف چاه پیش بینی می شود و اندازه آن متناسب با نوع و سرعت آسانسور از جداول استاندارد بدست می آید. (پیوست 2) تابلو کنترل آسانسور: مجموعه ای شامل مدارهای فرمان و قدرت که وظیفه کنترل حرکت کابین و پاسخگویی به احضار را بعهده دارد، قسمت فرمان در انواع قدیمی از رله های متعدد و در انواع جدید عموما" از ریز پردازنده ها و سایر قطعات الکترونیکی ساخته می شود. تعمیرکار:  فرد یا افراد مجاز و متخصص صاحب صلاحیت که وظیفه سرویس و یا تعمیر آسانسور را به عهده دارند . تراز طبقه شدن : منظور هم تراز شدن کف کابین با کف تمام شده طبقه در محل ورودی به آسانسور است.   شکل 15-2-1-1  اجزای آسانسور کششی شکل 15-2-1-2  اجزاء آسانسور هیدرولیک، سیستم مستقیم -  کنار سیستم اضافه بار:  در برخی آسانسورها برای جلوگیری از اضافه بار حسگری را به شیوه های مختلف تعبیه می کنند تا هنگام سوار شدن مسافر یا گذاشتن بار بیش از ظرفیت پیش بینی شده در کابین، ضمن اعلام خبر از حرکت آسانسور تا تخلیه بار اضافی جلوگیری شود. سیستم ترمز ایمنی (سیستم پاراشوت) : سیستم مکانیکی که ترجیحا" در قسمت زیرین یا بالای چهارچوب (یوک) کابین یا وزنه تعادل (در صورت لزوم) قرار می گیرد و در مواقع اضطراری با افزایش غیرعادی سرعت، فعال شده و  سبب توقف کابین یا وزنه تعادل بوسیله قفل شدن کابین یا وزنه تعادل به ریلها می شود، ترمزهای ایمنی به سه دسته تقسیم می شوند: آنی یا لحظه ای برای سرعتهای تا 63/0 متر بر ثانیه-  آنی با ضربه گیر برای سرعتهای تا 1 متر بر ثانیه و تدریجی برای سرعتهای بیشتر یا مساوی 1 متربرثانیه. چاه: فضایی است که ریل و برخی تجهیزات آسانسور در آن نصب می شوند و کابین ووزنه تعادل در این مکان حرکت می نمایند، معمولا" با دیواره ها، درهای طبقات و درها و دریچه های اضطراری محصور می گردد، در آسانسورهای نماباز قسمتی از دیواره ها ممکن است محصور نباشد. چاهک: فاصله قائم بین کف پایین ترین توقف تا کف چاه آسانسور (بابعاد چاه آسانسور) را چاهک می گویند، این اندازه مانند بالاسری از اهمیت زیادی برخوردار است و از جداول استاندارد، متناسب با نوع و سرعت آسانسور انتخاب می شود. درهای طبقات: درهایی هستند که در محل ورودی طبقات به کابین قرار می گیرند، درهای طبقات انواع مختلف دارند مانند درهای تلسکوپی (یک طرف بازشو)، درهای سانترال (وسط بازشو)، درهای آکاردئونی، درهای لولهایی و ... انتخاب نوع و اندازه بازشوی درهای طبقات متناسب با نوع کاربری و مطابق با استانداردهای مربوطه صورت می گیرد. در کابین: دری است که در ورودی کابین قرار گرفته و معمولا" بطور خودکار باز و بسته می شود. سیستم محرکه باز و بسته کردن درهای خودکار طبقات معمولا" روی در کابین وجود دارد و هنگامی که در طبقه موردنظر توقف می کند همزمان با باز شدن یا بسته شدن در کابین، در خودکار طبقه نیز باز یا بسته می شود. ریلهای راهنما: اجزای فلزی با مقطع T هستند که برای هدایت کابین یا وزنه تعادل (در صورت وجود) بکار می روند. زنجیر جبران (سیم بکسل جبران): در ساختمانهای مرتفع وقتی که کابین در بالا و یا پایین ترین طبقه قرار می گیرد مجموع وزن سیم بگسلها که مقدار قابل ملاحظه ای است به یک سمت فلکه کشش منتقل می شود و مشکلاتی مانند سرخوردن روی فلکه کشش، گرم کردن موتور، مصرف انرژی زیاد را به وجود می آورد. برای جلوگیری از این موارد، سیم بگسل یا زنجیری، هم وزن سیم بگسلها، از تیر پایین یوک کابین به تیر پایین وزنه تعادل متصل می شود که اضافه وزن بوجود آمده بوسیله سیم بگسلها را جبران می نماید و به آن زنجیر یا سیم بگسل جبران می گویند. ساختمان غیرمسکونی: به ساختمانهای تجاری، اداری، هتل، بیمارستان و آموزشی گفته می شود. سرعت نامی: حداکثر سرعت کابین هنگام حرکت عدی را سرعت نامی می گویند. سیستم های فراخوانی آسانسور: نحوه پاسخ به احضار مسافرین در آسانسور با توجه به نوع کاربری ساختمان می تواند متفاوت باشد و انتخاب صحیح سیستم کنترل اهمیت زیادی دارد. انواع مرسوم سیستم های فراخوانی به شرح زیر می باشد: 1-  ساده (پوش باتن): در این نوع، آسانسور به اولین احضار پاسخ داده وتا انجام این فرمان، احضارهای بعدی بی تأثیر است. این سیستم که ساده ترین است برای مکانهای کم ترافیک، آسانسورهای باربر و بیماربر (مخصوص حمل تخت یا برانکارد) با تعداد طبقات کم مناسب است. دگمه احضار در طبقات ، تکی است. 2-  جمع کن رو به پایین (کالکتیو دان): در این نوع، آسانسور در حین حرکت از بالا به پایین به کلیه احضارها پاسخ می دهد و برای ساختمانهای مسکونی و پرجمعیت و ساختمانهای اداری که در طبقات آن شرکتهای مستقل از هم قرار دارند و کم ترافیک هستند مناسب می باشد، دگمه احضار در طبقات، تکی است. 3-  جمع کن رو به بالا (کالکتیو آپ): شبیه جمع کن رو به پایین است به احضارهای از پایین به بالا پاسخ می دهد و برای ساختمانهای کم ترافیک که طبقه اصلی در بالا و سایر طبقات در پایین است مناسب می باشد، دگمه احضار در طبقات، تکی است. 4-  جمع کن انتخابی (کالکتیو سلکتیو): در این نوع، آسانسور به احضارهای در جهت حرکت کابین پاسخ داده و در نتیجه از توقفهای غیرضروری در پاسخ به احضارهایی که خلاف جهت حرکت کابین است جلوگیری به عمل می آید. درهر طبقه دو دگمه با علامت بالا و پایین (به غیر از طبقات انتهایی بالا و پایین که یک دگمه می باشد)، وجود دارد. این نوع کنترل برای ساختمانهای اداری پرترافیک توصیه می شود. 5-  فراخوانی گروهی : اگر کنترل بصورت دوتایی، سه تایی یا بیشتر باشد دو ، سه یا چند آسانسور با یک فرمان کنترل شده و نزدیکترین کابین هم جهت به احضار پاسخ می دهد. در این سیستم زمان انتظار مسافرین حداقل خواهد بود و برای برجهای مرتفع، هتلها و مؤسسات بزرگ که از چند دستگاه آسانسور نزدیک به هم استفاده می نمایند مناسب می باشد. سطح مفید کابین: سطح مفیدی است که برای ایستادن مسافر و یا گذاشتن بار به کار گرفته میشود و مقدار آن متناسب با ظرفیت بار یا مسافر محاسبه می شود . (جداول 15-2-3-2-2 الف وب) شیر اطمینان : شیر هیدرولیکی است که هنگام سقوط یا افزایش ناگهانی سرعت در آسانسورهای هیدرولیک بکار می رود و هنگام افزایش جریان روغن بیش از حد مجاز، بسته شده و از سقوط یا افزایش سرعت کابین جلوگیری می نماید. ضربه گیر (بافر): وسیله ای ارتجاعی است که برای جلوگیری از اصابت کنترل نشده کابین و یا وزنه تعادل به کف چاهک بکار می رود و طوری طراحی و انتخاب می شود که قسمتی از انرژی جنبشی کابین را مستهلک کند. ضربه گیرهای فنری و لاستیکی برای سرعتهای کمتر از  1 متربرثانیه، ضربه گیر فنری و لاستیکی با حرکت برگشت تدریجی برای سرعتهای کمتر از 6/1 متربرثانیه و ضربه گیر هیدرولیک برای هر سرعتی قابل استفاده است. (شکل 15-2-1-3). باید توجه داشت که ضربه گیر برای متوقف کردن کابین در سقوط آزاد طراحی نشده است.     شکل 15-2-1-3  دو نوع ضربه گیر  کف چاهک   طبقه اصلی ورودی: منظور طبقه ایست که ورودی افراد پیاده به ساختمان از آن طریق انجام میشود و معمولا" هم تراز خیابان است . چنانچه در ساختمانی دسترسیهای اصلی مختلفی به یک آسانسور وجود داشته باشد پایین ترین آنها طبق اصلی محسوب می شود. طول مسیرحرکت: ارتفاع بین کف طبقه اصلی ورودی تا کف بالاترین طبقه توقف آسانسور، طول مسیرحرکت نامیده می شود. کابین : جزیی از آسانسور است که مسافر، بار یا هر دو را در خود جای می دهد کابین دارای کف برای ایستادن، دیواره هایی برای حفاظت مسافرین یا بار، سقف و معمولا" دارای درب می باشد. کابین دو درب: کابینی است که دو درب دارد، در صورتیکه این دو درب در دو ضلع روبرو باشند کابین دو درب روبرو و در صورتیکه در دو ضلع مجاور باشند کابین دو درب مجاور نامیده می شود . (شکل 15-2-1-4). کلید آتش نشان: کلیدی است که در مواقع ضروری توسط آتش نشان  فعال شده و کنترل آسانسور فقط توسط آتش نشان (راهبر داخل کابین) صورت می گیرد و به سایر احضارها پاسخ داده نمی شود تا کارایی آسانسور با حذف توقف های غیرضروری بیشتر شود. کنترل کننده مکانیکی سرعت (گاورنر): وسیله ای مکانیکی است که از طریق سیم بگسل یا زنجیر به سیستم ترمز ایمنی (پاراشوت) کابین یا وزنه تعادل (در صورت وجود) وصل است تا در موقع افزایش سرعت از حد تعیین شده قفل کرده و ضمن فرمان قطع برق موتور آسانسور ، سیستم ترمز ایمنی را فعال نماید. موتورخانه: فضایی است که موتور گیربکس یا سیستم رانش آسانسور و تابلو کنترل و غیره را در خود جای می دهد و ابعاد آن به ازای ظرفیتهای مختلف در جداول استاندارد قید شده است. (پیوست 2) نگهدارنده ریلها: رابطی است که ریلها را به سازه و دیواره چاه آسانسور متصل می کند و برای اتصال آن از بست مخصوص و پیچ و مهره استفاده می شود. وزنه تعادل : وزنه یا ترکیبی از وزنه ها است که برای متعادل کردن وزن کابین و بخشی از ظرفیت آسانسور بکار می رود. یوک کابین: قاب نگهدارنده ای است که کف کابین، ترمزهای ایمنی، کفشکها و سیم بکسلها به آن متصل می شوند.   شکل 15-2-1-4  کابین دو در مقابل-  دو در مجاور 15-2-2  الزامات اولیه برای انتخاب آسانسور: 15-2-2-1  طراح باید تعداد، ظرفیت و نوع (مسافربر، باربر و ...) آسانسور(های) ساختمان را در مراحل اولیه طراحی، تعیین نموده و بر اساس اطلاعات حاصله و مقررات این مبحث جانمایی کند. پیش بینی تمهیدات لازم متناسب با شرایط اقلیمی بعهده طراح می باشد. 15-2-2-2  در ساختمانهای بیش از چهار طبقه با حداکثر طول مسیرحرکت بیش از 5/10 متر (کف ورودی اصلی تا کف آخرین توقف) تعبیه آسانسور الزامی می باشد (معمولا بیش از 4 طبقه). تبصره : در ساختمانهای غیرمسکونی طول مسیر حرکت از کف پایین ترین طبقه تا کف بالاترین طبقه محاسبه شود (پیوست چهار). 15-2-2-3  در ساختمانهای 8 طبقه یا با طول مسیرحرکت  28 متر و بیشتر باید حداقل دو دستگاه آسانسور پیش بینی شود. حتی اگر از نظر محاسبات تعداد و ظرفیت، یک دستگاه آسانسور کفایت نماید. 15-2-2-4  در کلیه ساختمانهای با طول مسیر حرکت بیش از 21 متر حداقل یک دستگاه آسانسور مناسب حمل بیمار (برانکاردبر) نیز باید پیش بینی شود این آسانسور باید با علامت مخصوص قابل رؤیتی مشخص شده و کلیه طبقات را سرویس دهد. 15-2-2-5  در ساختمانهایی که وجود آسانسور یا آسانسورها الزامی می باشد  باید حداقل یکی از آسانسورها قابلیت حمل صندلی چرخدار را دارا باشد. 15-2-2-6  در ساختمان بیمارستان های یش از یک طبقه، وجود حداقل یک دستگاه آسانسور تخت بر اجباری است در صورتیکه سطح شیبدار مناسب وجود داشته باشد این الزام وجود ندارد. 15-2-2-7   در ساختمان بیمارستانهای درمان سرپایی و مکانهای نگهداری سالمندن و معلولین بیش از یک طبقه، حداقل یک دستگاه آسانسور برانکاردبر الزامی است، مگر اینکه سطح شیب دار مناسب وجود داشته باشد. 15-2-2-8   در ساختمانهای عمومی بیش از یک طبقه که مشمول مقررات بند 15-2-2-2 نمی باشند شامل بیمارستانها، ساختمانهای دولتی ، دفاتر اداری ، مراکز تجاری و کلا" هر ساختمانی که مراجعه کننده عمومی داشته باشد وجود حداقل یک دستگاه آسانسور با قابلیت حمل صندلی چرخدار الزامی است, در صورتیکه سطح شیبدار مناسب برای تردد صندلی چرخدار در کلیه طبقات وجود داشته باشد, این الزام وجود ندارد . 15-2-2-9 آسانسورهایی که قابلیت حمل صندلی چرخدار را دارند باید دارای مشخصات زیر باشند: - حداقل ابعاد کابین : 1300×1100 میلیمتر باشد - حداقل عرض بازشو درب : 800 میلیمتر می باشد . - مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد¹ باشد .   - مجهز به دکمه باز شدن درب برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن درب باشد .²   ¹.Re-Leveling ².Door open with extended time   15-2-2-10 آسانسورهایی که قابلیت حمل بیمار ( برانکاردبر) را دارند باید دارای مشخصات زیر باشند: - حداقل ابعاد کابین : 2100×1100 میلیمتر باشد . - حداقل عرض بازشو درب : 900 میلیمتر می باشد . - مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد باشد .   - مجهز به دکمه باز ماندن درب برای مدت طولانیتر از زمان عادی بسته شدن درب باشد .   15-2-2-11 آسانسورهایی که قابلیت حمل بیمار( تخت بر ) را دارند باید دارای مشخصات زیر باشند: - حداقل ابعاد کابین : 2400×1400 میلیمتر باشد - حداقل عرض بازشو درب : 1300 میلیمتر و حداقل ارتفاع ( بازشو ) درب2100 میلیمتر باشد . - مجهز به سیستم تراز طبقه مجدد باشد .   - مجهز به دکمه باز ماندن درب برای مدت طولانی تر از زمان عادی بسته شدن درب باشد . - مجهز به دکمه ای باشد که آسانسور را در اختیار کاربران خاص¹ قرار می دهد . - مجهز به سیستم برق اصطراری باشد .   15-2-2-13  در محاسبات ترافیک علاوه بر کمیت، کیفیت سرویس نیز باید مدنظر قرار گیرد. بنحوی که حرکت آسانسور از طبقه ورودی اصلی بطور متوسط هر 100 ثانیه یکبار صورت گیرد. یادآوری : در پیوست 3 نمودارهایی جهت انتخاب آسانسور(ها) در ساختمانهای مسکونی متعارف بعنوان راهنما آورده شده است. 15-2-3  طراحی و آماده سازی محل آسانسور 15-2-3-1  جانمایی آسانسور(ها) : طراح باید محل صحیح قرارگیری آسانسور(ها) در یک ساختمان، سهولت دسترسی و رفت و آمد مسافرین و هدایت آنها به سمت آسانسور(ها) را تعیین کند. 15-2-3-1-1  آسانسور(ها) باید در مرکز یا مراکز حرکتی و ترافیکی ساختمان قرار گیرد. بطوریکه با کمترین حرکت و جابجایی مسافر یا بار، بتوان از نقاط مختلف ساختمان به آنها دسترسی پیدا نمود. 15-2-3-2-2  حداکثر فاصله پیاده روی از در ورودی ساختمان یا در آپارتمانها برای سوار شدن به آسانسور(ها) در هر طبقه 45 متر می باشد. توصیه 1-  در صورتیکه تعداد آسانسورها بیش از یک دستگاه باشد می توان آنها را کنار یا روبروی هم جای داد . (شکل 15-2-3-1-1)   شکل 15-2-3-1-1  نمونه های جانمایی آسانسورها   15-2-3-1-3  آسانسورها باید به نحوی جایگذاری شوند که فاصله مسافران برای سوار شدن به هر کابین حداقل ممکن باشد. 15-2-3-1-4  در صورتیکه تعداد آسانسورها سه دستگاه یا کمتر باشد  می توان آنها را مجاور هم در نظر گرفت اگر تعداد آسانسورها چهار دستگاه باشد باید حداقل در دو چاه مجزا قرار گیرند و در صورتیکه بیش از چهار دستگاه باشند حداکثر چهار دستگاه آسانسور می توانند در یک چاه مشترک قرار گیرند. 15-2-3-1-5  ورود و خروج افراد از آسانسور(ها) به طبقات و بالعکس باید براحتی و بدون تداخل حرکتی صورت گیرد و فضای کافی جهت انتظار در ورودی و خروجیها در نظر گرفته شود. راهروهای مقابل آسانسورها باید طبق ابعاد مندرج در جدول (15-2-3-4-1) طراحی شود. یادآوری : شکل های 15-2-3-1-5(الف) و (ب) نمونه هایی جهت طراحی راهروها و چیدمان آسانسور را نشان میدهد. توصیه 2-  در هتلها، بیمارستانها و ساختمانهای مسکونی برای جلوگیری از انتقال سر و صدای ناشی از کارکرد و حرکت آسانسور تمهیدات لازم پیش بینی گردد و چاه آسانسور از اطاقهای بستری یا خواب دور باشد.   شکل 15-2-3-1-5(الف) فضاهای انتظار راهروهای مقابل آسانسورها       شکل 15-2-3-1-4(ب) فضاهای انتظار در راهروهای مقابل آسانسورها نوع ساختمان جایگذاری آسانسور عمق راهرو مقابل ورودیهای کابین     مسکونی   تکی برابر یا بزرگتر ازعمق کابین گروهی در کنار هم برابر یا بزرگتر از 5/1 متر یا بزرگترین عمق کابین در گروه (هر کدام که بزرگتر باشند) گروهی روبروی هم برابر یا بزرگتر از 1/2 متر یا مجموع بزرگترین عمق آسانسورهای روبروی هم (هرکدام که بزرگتر باشند)     غیر مسکونی باستثنای آسانسور تخت بر   تکی برابر یا بزرگتر از 5/1 برابر عمق کابین گروهی در کنار هم برابر یا بزرگتر از 4/2 متر یا 5/1 برابر بزرگترین عمق کابین در گروه (هر کدام که بزرگتر باشند) گروهی روبروی هم برابر یا بزرگتر از مجموع بزرگترین عمق کابینهای روبروی هم ، حداکثر 5/4 متر   غیر مسکونی بیمارستان و ... دارای آسانسور تخت بر   تکی برابر یا بزرگتر از 5/1 برابر عمق کابین گروهی در کنار هم برابر یا بزرگتر از 5/1 برابر عمق بزرگترین کابین در گروه گروهی روبروی هم برابر یا بزرگتر از مجموع بزرگترین عمق کابینهای روبروی هم   جدول 15-2-3-1-4  عمق (عرض یا طول هم راستای عمق کابین) راهرو مقابل ورودیهای کابین   5-2-3-2  چاه آسانسور: ابعاد چاه آسانسور باید متناسب با ظرفیت، نوع در و سرعت طراحی شود. یادآوری 1- جداول و نقشه های پیوست های دو و چهار، راهنمای طراحی ابعاد چاه، موتورخانه و چاهک متناسب با ابعادکابین، نوع در و سرعت می باشند با توجه به اینکه جداول مذکور مطابق با استانداردهای معتبر بین المللی می باشند توصیه می گردد در طراحی مورد استفاده قرار گیرند. یادآوری 2-  در صورتیکه دیواره های اطراف چاه آسانسور بتونی باشد طراح در محلهای موردنیاز صفحات آهنی یا پروفیلهای فلزی مخصوص جهت نصب  اجزاء آسانسور پیش بینی نماید. در صورتی که سازه اطراف چاه آسانسور فلزی باشد پیش بینی های لازم جهت اتصال اجزاء آسانسور به سازه ساختمان بعمل آید. (شکل 15-2-3-2-1)  استفاده از پلیتهایی که بوسیله تفنگهای چاشنی دار در بتن کار گذاشته می شوند در شرایطی که این اجزاء دارای عملکرد در کشش هستند مجاز نیست.               انواع براکت و نحوه اتصال به سازه های فلزی و بتنی حداکثر مساحت قابل دسترسی کابین ظرفیت -  جرم حداکثر مساحت قابل دسترسی کابین ظرفیت جرم مترمربع کیلوگرم مترمربع کیلوگرم 37/0 100(1) 20/2 900 58/0 180(2) 35/2 975 70/0 225 40/2 1000 90/0 300 50/2 1050 10/1 375 65/2 1125 17/1 400 80/2 1200 30/1 450 90/2 1250 45/1 525 95/2 1275 60/1 600 10/3 1350 66/1 630 25/3 1425 75/1 675 40/3 1500 90/1 750 56/3 1600 00/2 800 20/4 2000 05/2 825 00/5 2500(3) جدول 15-2-3-2-2 الف  حداکثر مساحت کابین متناسب با ظرفیت 1-  حداقل برای آسانسور یک نفره 2-  حداقل برای آسانسور دو نفره 3-  برای ظرفیت بیش از 2500 کیلوگرم به ازای هر 100 کیلوگرم 16/0 مترمربع به حداکثر مساحت قابل دسترسی اضافه شود برای وزنهای مابین مقادیر فوق، مساحت از طریق رابطه خطی محاسبه شود. یادآوری: در آسانسورهای خودروبر غیرتجاری که بهره برداری از آنها توسط اشخاص مجاز و آموزش دیده انجام میشود، به ازای هر 200 کیلوگرم بار اضافی باید حدود 18/0 مترمربع به سطح چاه آسانسور اضافه شود.