چند نکته در مورد تعمیر مدارات الکترونیک

1-اولین بخشی که در تعمیر یک مدار الکترونیک و قبل از خرابی قطعات بررسی می شود، صحت اتصالات مدار است. سیم ها، کانکتورها، کلیدها و سایر اتصالاتی که در معرض قطع شدن هستند از جمله مواردی است که باید بررسی شوند. در مدارات قدیمی و به خصوص ولتاژ‍ بالا، پدیده ای که از آن با عنوان "قلع پوکی" نام برده می شود، بسیار مشاهده می شود. در این پدیده علیرغم اتصال ظاهری قلع به قطعه، در عمل این اتصال از بین می رود و یا ضعیف می شود و یک راه برطرف کردن آن لحیم کاری مجدد پایه مذکور با قلع و روغن لحیم مرغوب است. فیوزهای مدار هم از جمله مواردی است که در همان ابتدا باید بررسی شود و ای بسا به خاطر نوسانی در ولتاژ تغذیه، فیوز مدار آسیب می بیند و با تعویض آن مدار به خوبی عمل می کند.
2- قطعاتی که در مرزهای توانایی خود از نظر ولتاژ و جریان و توان عمل می کنند، یکی از گزینه های اصلی برای خراب شدن هستند. نیمه هادی های با جریان و ولتاژ بالا و توان مصرفی بالا، مقاومت های وات بالا و سایر قطعاتی که تحت استرس عمل می کنند، معمولا قبل از سایر قطعات خراب می شوند.
3- قطعات الکترومکانیکی مانند ولوم ها و کنتاکت رله ها و سایر قطعاتی که از نظر مکانیکی در معرض خرابی هستند و با پدیده هایی مانند اکسید شدن روبرو هستند، یکی از موارد شایع دیگر در خرابی هستند.
4- خازن های الکترولیت و تانتالیوم در برابر خرابی بسیار آسیب پذیر هستند. بحث نشتی خازن های الکترولیت در مدارات سوئیچینگ از پدیده هایی است که بسیاری از تعمیرکارها با آن آشنا هستند و اصولا خازن های الکترولیت دارای سیکل کاری و عمر محدودی هستند.
5- توجه به شرایطی که منجر به خرابی یک مدار شده در یافتن عیب آن می تواند بسیار مهم باشد. مثلا مداری که گاهی کار می کند و گاهی کار نمی کند در معرض شک نسبت به صحت اتصالات قرار دارد. یا در مورد مداری که با یکبار نوسان یا قطع و وصل برق خراب شده باشد بیشتر باید به قطعات تحت استرس آن از نظر ولتاژ و جریان شک کرد. در همین رابطه در ورودی برخی مدارها قطعه ای به نام VDR قرار داده می شود تا مدار را در برابر ولتاژ محافظت کند که این قطعه در نوسانات منجر به قطع و وصل برق و یا اتصال به ولتاژهای بالاتر از حد مجاز، آسیب می بیند و اکثرا اتصال کوتاه می شود.