سیستم اعلام حریق

 

۱) سیستم های دستی:

در این سیستم ها برای اعلام تنها از شستی های اعلام حریق استفاده می شود

2) سیستم های اتوماتیک:

۱- متعارف

۲- آدرس پذیر

۳- هوشمند

الف) نوع دستی فقط برای ساختمانهای تا چهار طبقه که فاقد آسانسور می باشد استفاده می شود.

ب) برای کلیه ساختمانهای بالاتر از چهار طبقه که دارای آسانسور می باشند نصب سیستم اعلام حریق اتوماتیک اجباری است.

پ) برای کلیه مکانهای عمومی- تجاری- فرهنگی- آموزشی- و… نصب سیستم اعلام حریق اتوماتیک اجباری است.

رتبه بندی سیستم ها:

دستی: فقط استفاده از اعلام حریق

اتوماتیک: دستی+ تشخیص اتوماتیک تنها برای فضاها با خطر بالای حریق

دستی + تشخیص اتوماتیک مسیرهای فرار

دستی + تشخیص اتوماتیک مسیرهای فرار و اتاقهای منتهی به مسیرهای فرار

دستی + تشخیص اتوماتیک فضاهای با خطر بالای حریق و فضاهای خواب

دستی+ تشخیص اتوماتیک کلیه فضاها

منطقه بندی:

سهولت، سرعت و دقت در تشخیص و تعیین محل وقوع حریق به ویژه در ساختمانهای بزرگ، لزوم تقسیم بندی ساختمان به مناطق کوچکتر و مجزا را بوجود می آورد.

در ساختمانهای متعارف معمولاً هر طبقه را به عنوان یک منطقه حفاظتی یا zone در نظر می گیریم.

در ساختمانهای بزرگ که طبقات مساحت بالای دارند یک طبقه میتوان به چند طبقه حفاظتی تقسیم شود.

هشدار کاذب:

یکی از مشکلات سیستم های اتوماتیک اعلام حریق ارسال هشدار اشتباه و نادرست است که در صورت تکرار اعتماد به این سیستم را کاهش می دهد.

پیامهای خطا را میتوان در پنج گروه طبقه بندی کرد:

۱- هشدارهای خطا ناشی از انجام کارهای مانند پخت و پز، دود سیگار، دود اگزوز اتومبیلها، گرد و غبار

۲- هشدارهای ناشی از بروز عیب در شبکه

۳- هشدارهای خطا ناشی از اقدامات معرضانه مانند شکستن شیشه های شستی اعلام حریق

۴- هشدارهای خطا ناشناخته که در هیچ کدام از دسته های بالا نمیتوان قرار داد

در سیستم های متعارف با ۴۰ وتکتور یا کمتر ارسال دو پیام خطا در سال طبیعی و معمولی تلقی می شود

انواع سیستم های اعلام حریق اتوماتیک:

۱- سیستم های متعارف

۲- سیستم های آدرس پذیر

۳- سیستم های هوشمند

سیستم های اعلام حریق متعارف:

در این سیستم چندین آشکارساز و که یک منطقه از ساختمان را پوشش می دهند در قالب یک مدار به هم پیوسته و به تابلو کنترل مرکزی متصل می شوند بنابراین هر مدار نماینده یک منطقه است.

نحوه همبندی تجهیزات کشف و تشخیص نسبت به تابلوهای کنترل مرکزی به صورت شاخه ای و شعاعی است هر تابلو کنترل مرکزی متعارف میتواند ۴٫۲ – ۱۲٫۸- ۱۶- zone باشد.

حالتهای مدار باز، عادی، هشدار و اتصال کوتاه چهار وضعیت هستند که هر سیستم اعلام حریق میتواند به خود بگیرد. تعیین هر یک از این حالتها توسط کاهش یا افزایش دامنه جریان صورت می گیرد بنابراین لازم است تا در کل مدار، جریان مستمری برقرار گردد تا با تغییر دامنه آن تابلو کنترل مرکزی قادر به تعیین اوضاع مختلف باشد ضرورت برقراری چنین جریانی باعث می شود از یک مقاومت انتهای هر مدار استفاده شود ( ۶٫۸-۴٫۷)

حالتهای مختلف سیستم اعلام حریق:

۱- مدار باز: اگر در هر نقطه ای مدار قطع شود باعث کاهش و یا قطع جریان مستمر می شود این مورد توسط تابلو کنترل مرکزی احساس و اعلام می گردد

۲- شرایط عادی: آشکارسازها جریان بسیار کمی را از خود عبور می دهند که همان جریان مستمر می باشد

۳- شرایط هشدار: در صورت شرایط حریق و فعال شدن آشکارسازها جریان عبوری از آنها افزایش یافته و ممکن است تا mA 50 برسد.

۴- حالت اتصال کوتاه: در صورت بروز اتصال کوتاه در مدار اختلاف پتانسیل به صفر رسیده و جریان عبوری بشدت افزایش می یابد.

در هر منطقه متعارف یا مدار انشعابی یک منطقه نباید بیش از ۳۰ آشکارساز و تستی قرار گیرد.

سیستم اعلام حریق آدرس پذیر:

اصول کشف و تشخیص حریق در سیستمهای آدرس پذیر مشابه سیستمهای متعارف است به جز اینکه در این گونه سیستمها هر یک از آشکارسازهای اتوماتیک یا شستی ها دارای آدرس منحصر به فردی هستند که از طریق آن تابلو کنترل قادر به شناسائی آن است.

مدار کشف در این گونه سیستمها به صورت حلقوی است که از تابلو کنترل مرکزی آغاز و به همان تابلو ختم میشود

کلیه تجهیزات به صورت مدارک در این حلقه جای می گیرد

حداکثر مسافت فضاهایی که توسط یک حلقه می تواند حفاظت شوند ۰۰۰/۱۰ مترمربع است و میتواند تا پنج منطقه را پوشش دهند.

مدار هشدار صوتی میتواند به صورت جداگانه نصب شود.

حداکثر تعداد المانها در هر حلقه ۱۲۶ عدد می باشد.

سیستم اعلام حریق هوشمند: (آدرس پذیر آنالوگ)

در سیستمهای هوشمند آشکارساز همواره فعال و به طور پیوسته پاسخگوی سیگنالهای ارسالی از سوی تابلو کنترل مرکزی هستند و مانند سیستمهای آدرس پذیر و متعارف تنها در دو وضعیت هشدار یا عدم هشدار قرار ندارند در این گونه سیستمها آشکارسازها نقش تستگرهای را بازی می کنند که داده ها را به عنوان سیگنال های ورودی در اختیار ریز پردازنده های تابلو کنترل مرکزی قرار می دهند در این سیستم به منظور تعیین وضعیت کلی از سوی تابلو مرکزی در هر ۵-۱۰ ثانیه یکبار به طور کامل بررسی می شود

اجزای سیستم اعلام حریق:

۱- تابلو کنترل مرکزی: تابلو کنترل مرکزی ضمن بررسی کلیه ورودی ها، کلیه تجهیزات خروجی را نیز کنترل می کند و توان الکتریکی کلیه بخشها را تأمین می کند منبع تغذیه اصلی تابلو کنترل از نوع A.C و منبع تغذیه اضطراری آن از نوع D.C (باتری) است.

انواع آشکارسازها و شستی های اعلام حریق، تجهیزات ورودی تابلو کنترل محسوب می شوند

آژیرها، چراغهای هشدار، رله های فراخوان آسانسور، تجهیزات خروجی تابلو کنترل محسوب می شوند

انتخاب تابلو کنترل مرکزی تابلویی است از نوع سیستم انتخابی، اندازه ساختمان، کاربری تعداد مناطق و تجهیزات مورد نیاز ورودی و خروجی اعلام حریق.

تابلوهای مرکزی باید در نقاطی از ساختمان نصب شود که احتمال وقوع حریق در آنها کمتر است و در عین حال رفت و آمد پرسنل نگهداری و کنترل ساختمان در آنجا بیشتر باشد.

آشکارسازهای دودی:

این دتکتورها به چهار دسته تقسیم می شوند.

۱- نوری (optical) 2- یونیزاسیون ۳- لیزری ۴- مکشی

حداکثر فاصله دو دتکتور دودی نباید بیش از m 10 باشد

حداکثر فاصله یک دتکتور دودی تا دیوار نباید بیش از m 5 باشد

حداکثر مسافت قابل پوشش توسط یک دتکتور دودی ۵۰ می باشد

دیود نوری آشکارساز:

اکثر دیودها دارای یک دیود نوری هستند

۱- چشمک زدن در هر ۹ ثانیه وضعیت عادی

۲- بصورت مستمر روشن باشد نشانه عمل نمودن آشکارساز

۳- دیود نوری خاموش بماند یا چشمک سریع بزند نمایانگر عیب دو دتکتور می باشد

دیودهای نوری در اکثر مکانها به جز اماکن که دود آلود بودن آنها ناشی از کار عادی باشد (آشپزخانه- پارکینگ) استفاده می شود

دتکتور دودی نوری:

در این نوع دتکتورها یک منبع تولید نور یک سلول حساس به نور وجود دارد در صورت قطع و یا انعکاس شعاع نوری توسط دود سلول حساس به نور این موضوع را حس کرده دتکتور عمل می نماید.

دتکتورهای پرتوافکن: در این نوع از دکتورها از اشعه مادون قرمز و سلول فتوالکتریک که می تواند در فاصله ۱۰۰ متری نصب شود استفاده کرد. در صورت وجود دود اشعه مادون قرمز دچار نقصان و کاستی شده و دتکتور عمل می نماید این نوع دتکتور برای سطوح بزرگ (طول m 100 و عرض m100) به کار می رود و در فاصله ۳۰ الی cm 60 پایین تر از سقف نصب می شود و معمولاً برای انبارها و فروشگاهها و اماکن باز استفاده می شود.

دتکتور دودی نوری کانالی:

این نوع دتکتور دودی نوری در داخل کانال هوا نصب می شود و در مسیر هوای برگشتی نصب می شود

دتکتور دودی بدون سیم:

این نوع دتکتور بدون سیم مانند یک فرستنده با امواج رادیوئی عمل نموده و به هنگام فعال شدن یک سیگنال برای مرکز اعلام حریق که همچون گیرنده عمل می نماید می فرستد

آشکارساز دودی لیزری:

عملکرد آن همانند دیود دودی نوری بوده ولی حد آن بجای شعاع نوری از یک شعاع لیزری استفاده می شود که حساسیت بسیار بالائی به دتکتور می دهد این نوع دتکتورها با تشخیص دادن ذرات غبار از دود ضمن حساسیت بسیار بالا دقت بسیار بالائی نیز دارند.

دتکتورهای دودی یونیزاسیون در تشخیص آتشهای سریع بسیار خوب عمل کرده اما در شناسائی آتشهای پنهان چندان مؤثر نیست.

آشکارسازهای دودی نوری در تشخیص آتش های پنهان سریع عمل کرده و در تشخیص آتشهای سریع ضعیف هستند.

دتکتورهای لیزری در تشخیص هر دو نوع آتش بسیار بهتر عمل می کنند.

دتکتورهای دودی یونیزاسیون:

این گونه دتکتورها دارای یک محفظه ای با دو الکترود مثبت و منفی هستند که وجود ماده رادیواکتیو به نام آمویسیوم موجب یونیزه شدن هوای داخل آن می شود. بنابراین جریان الکتریکی ضعیفی بین دو الکترود در محفظه یونیزه برقرار می گردد. ورود دود به داخل محفظه موجب گسیختگی و کاهش جریان الکتریکی بین دو الکترود می شود و دتکتور فعال می شود.

دتکتور دودی استنشاقی:

دتکتورهای استنشاقی یا مکثی بر اساس نمونه گیری از هوای یک فضای معین وجود دود را که ممکن است ناشی از حریق باشد تشخیص می دهد و هواکشی یک یا دو دتکتور دودی (لیزری) یک برد الکترونیکی که عمل پردازش و ارزیابی را به عهده دارد. اجرای اصلی این نوع دتکتور می باشد.

دتکتور حرارتی

۱- دمای ثابت Fixed

2- نرخ افزایش rateafrise

3-مرکب

محل استفاده: در آشپزخانه، موتورخانه، پارکینگ و اماکینی که در آنجا اماکن استفاده از آشکارساز دودی به دلیل وجود انواع بخار و دود حاصل از گاز طبیعی تجهیزات وجود ندارد.

برحسب عمل کرد دتکتورهای حرارتی درجه حرارتی باشد به سه دسته تقسیم می شوند.

۱- واکنش سریع ( )

۲- واکنش متوسط

۳- واکنش کند

دتکتورهای حرارتی دمای ثابت:

این نوع دتکتورها را بر اساس دمای از پیش تعیین شده و ثابتی عمل می کند. این نوع دتکتورها از مکانیسم ترموکوپلی یا بی متال برخوردارند.

دتکتور حرارتی با نرخ افزایش:

این گونه دتکتورها بر اساس سرعت افزایش دما تحرک می شود. بنابراین دو عامل افزایش دما و مدت زمان آن در عمل کرد آشکارساز مؤثراست نرخ تحریک برای اغلب آشکارسازهای افزایشی معمولاً در دقیقه است و معنی آن این است که چنانچه دمای مکانی ظرف مدت یک دقیقه به میزان افزایش یابد دتکتور در وضعیت هشدار قرار می گیرد.

دتکتور حرارتی مرکب:

ترکیبی از دو دتکتور ثابت و افزایشی می باشد.

دتکتورهای حرارتی خطی:

آشکارساز شعله:

۱- دتکتور مادون قرمز

۲- دتکتور

۳- دتکتور ترکیبی (مادون قرمز- )

این نوع دتکتور را با توانائی تشخیص مادون قرمز و ماورای بنفش ساتح از شعله است این نوع دتکتورها را باید توانائی تشخیص ناشی از حریق در سطح ۸٫۱ مترمربع را از فاصله ۱۴ متری داشته باشد.

آشکارسازهای شعله مناسب اماکن وسیع و باز و یا با سقف بلند مانند انبارها- آشیانه

هواپیما و محوطه های صنعتی هستند و همچنین محوطه طی باز یا نیمه باز که حرکت تند هوا و یا باد میتواند مانع از رسیدن گرما به دتکتور شود

شستی اعلام حریق:

این گونه تغییرات همچون یک کلید عمل نموده و با تحریک از سوی یک فردی که به وجود حریق پی برده اند سیگنال هشدار را برای مرکز اعلام حریق ارسال می کند.

تجهیزات هشداری شنیداری:

۱- زنگها

۲ – بوقها

۳- آژیرها و بلندگوها

تجهیزات هشدار دهنده دیواری:

انواع چراغهای گردان و چشمک زن در کنار تجهیزات هشدار دهنده صوتی ساکنین را از بروز خطر حریق مطلع می سازد.

۱- کلید ری ست برای تست سالم بودن نشانگرهای (LED) سیستم و راه اندازی دوباره سیستم.

۲- خاموش کردن صدای آژیر در هنگام حریق (آتش سوزی)

۳- خاموش کردن صدای بارز (آژیر کوچک داخل دستگاه)

اشکال ناشی از قطعی برق شهری و باطری

اشکال ناشی از اتصال کوتاه و مدار بار زونها

۴- تست کردن آژیرهای سیستم

۵- اگر روی Normal قرار داده شود سوئیچ های موجود غیرفعال می شوند

اگر روی Arm Control قرار بگیرد سوئیچ ها فعال خواهند شد.

۶- هر گاه در مسیر آژیرها اشکال (اتصال کوتاه/ مدار باز) داشته باشیم روشن خواهد بود.

۷- هرگاه برق شهری (zzo 220AC) یا باطری ها

(قطع یا خراب یا بدون شارژ) ایراد داشته باشند روشن خواهد شد.

۸- در حالت نرمال همیشه باید روشن باشد.

آموزش تصویری اجرای سیستم گرمایش و سرمایش از کف

در سیستم گرمایش از کف ، بیش از 50% انتقال حرارت به صورت تابشی صورت میگیرد.

- در سیستم گرمایش و سرمایش از کف ، حدود 85% بهینه سازی مصرف انرژی حاصل میشود.

- لازم به ذکر است ، آنچه کارائی این سیستم را در دراز مدت حفظ میکند ، اجرای سیستم مطابق با نقشه های فنی مهندسی ، اجرای صحیح لوله کشی ، و بهره برداری درست از آن میباشد.

- مطابق مبحث 14 مقررات ملی ساختمان ، لوله هائی که برای سیستم های گرمایشی با تحمل دمای حداکثر 90 درجه استفاده میشوند ، باید از جنسpex باشند و استفاده از سایر لوله های پلیمری مجاز نمیباشد.

- سیستم گرمایش از کف ، در مقایسه با سایر سیستم های گرمایشی مانند بخاری ، رادیاتور ، یا فن کوئل ، در صرفه جوئی مصرف انرژی و همچنین در رفاه و آسایش ساکنین ساختمان ، دارای مزیت های زیادی است.و همچنین میتوان به راحتی این سیستم را به سرمایش از کف نیز تبدیل کرد(با استفاده از همان لوله کشی و فقط اضافه کردن یک چیلر آپارتمانی).

گرمایش از کف...

-سرمایش از کف...

- مراحل اولیه:

- محل مناسبی برای قرار گرفتن کلکتور ، جهت توزیع مناسب مدارهای لوله کشی و دست یابی به راندمان بالای حرارتی انتخاب شود.

- برای سهولت کار ، بهتر است قبل از اجرای سیستم گرمایش از کف ، نسبت به نصب شیرها روی کلکتور و سپس نصب کلکتورها بر روی جعبه کلکتور اقدام نمائید.

- در صورتی که از لوله کشی ، برای سرمایش از کف نیز استفاده میشود ، باید با نصب دو شیر جدا کننده در مسیر ورود و خروج کلکتورها ، جریان آب گرم و سرد را ، برای ارتباط با پکیج و چیلر جدا نمائید.

- استفاده از لوله های پلی پروپیلن (لوله سبز) جهت لوله های اصلی ورودی به کلکتورهای رفت و برگشت مجاز نمیباشد.

- لوله های اصلی ورودی به کلکتورها ، حتما عایق کاری شوند. (بوسیله فوم لوله ای).

- شیر هواگیری اتوماتیک نصب شود.

- شیر بای پس ، حتما در محل خود نصب گردد تا مانع از فشار مضاعف و استهلاک زودرس پمپ شده و موجب یکنواختی جریان آب در مدارهای لوله کشی شود.

- عبور لوله گرمایش و سرمایش از کف ، از زیر دیوار مجاز نمیباشد و لوله ها نباید از روی هم عبور نمایند.

- در صورت نیاز به لوله کشی آبرسانی سرد و گرم بهداشتی ، از زیر سیستم گرمایش از کف ، حتما باید از سیستم کلکتوری و لوله های 5 لایه بدون اتصال استفاده کرد و استفاده از لوله های فلزی و یا تک لایه (لوله سبز)ممنوع است. زیرا به خاطر وجود اتصالات ، در این نوع لوله کشی ها ، احتمال بوجود آمدن نشتی در ساختمان دو چندان میشود که بسیار بسیار خطرناک است.

- گردش آب گرم ، در هر مدار گرمایش از کف ، به صورت جداگانه میباشد.

- در صورت استفاده از سیستم سرمایش از کف ، باید مدار حمام ، جداگانه وارد کلکتور شود ، زیرا در فصول گرم سال ، نیازی به خنک کردن حمام نیست.

- مقدمات اجرای سیستم گرمایش و سرمایش:

- قبل از اجرای سیستم گرمایش و سرمایش از کف ، باید تمام لوله کشی آب و فاضلاب و برق و ایزولاسیون کف (عایق رطوبتی کف آشپزخانه و سرویس های بهداشتی)انجام شده باشد.

- به علت اینکه پس از اجرای سیستم گرمایش از کف ، دسترسی به تجهیزات تاسیسات برق و مکانیک ، در زیر لایه گرمایش و سرمایش از کف ، بسیار دشوار است ، لذا توصیه میشود در نوع کالای به کار برده شده برای سیستم های آبرسانی و برقی ، و همچنین اجرای صحیح آنها ، دقت کافی داشته باشید و از بهترین مصالح و دقیق ترین مجریان استفاده گردد.

- پس از مراحل تست سیستم های آبرسانی و برق ، در کف ساختمان ، باید روی تمام قسمت ها و سیستم های مذکور ، کاملا پوشانده شده و سطحی تراز برای نصب عایق حرارتی(فوم کف)فراهم شود.(سطح کار باید تراز باشد ، تا آب یکنواخت پخش شود و به پمپ فشار وارد نیاید.)

- ابتدا عایق پیرامونی (فوم تخت) از جنس epe و یا xpe با حداقل ضخامت 2 سانت و ارتفاع 10 سانت ، در همه جای ساختمان نصب میشود.(پیرامون تمام دیوارها ، چهار چوب درها ، پیرامون ستون ها و هر فضائی که سطح گرمایشی و سرمایشی با آن در ارتباط است و همچنین دیوارهای داخلی و خارجی)

-این عایق ، به بتن ، اجازه حرکت و انبساط میدهد و از تخریب دیوارهای خارجی توسط حرارت جلوگیری میکند ، همچنین مانع رطوبت زدن نمای خارجی ، به علت اختلاف دمای دو طرف میشود.

- سپس ، اجرای عایق کف ، که ضخامت آن در حالت عادی حداقل 3cm و در مواردی که زیر فضای اجرائی ، فضای باز مثل پارکینگ باشد ، 4cm استفاده شود.(جنس عایق ، پلی اتیلن کراسلینگ یا xpe با چگالی 25 کیلو بر متر مکعب)

- برای فیکس کردن عایق در کف ، نباید از میخ و یا پیچ استفاده کرد ، بلکه میتوان با برش های منظم و دقیق عایق ، و چسباندن آنها با چسب های نواری پهن در کنار یکدیگر ، آنها را فیکس کرد.

- برای رعایت دقیق فواصل لوله ها ، باید عایق ها خط کشی شده باشند یا خط کشی شوند.همچنین میتوان جهت سهولت در تعیین فواصل لوله ها از شابلون های 10 ، 15 ، و 20 سانتی استفاده کرد.

- برای سهولت در نصب ، و همچنین عدم چرخش لوله هنگام نصب و یا تا شدن لوله ، از دستگاه رول بازکن استفاده شود.

- از بست خاردار ، برای ثابت کردن لوله استفاده شود.

- برای خم کردن لوله ، حتما از فنر روکار یا قالب دستگاه لوله خم کن استفاده شود ، و از خم کردن لوله با دست جدا خود داری شود.

- نصب هر گونه اتصال ، در سیستم گرمایش از کف ، برای ترمیم آسیب دیدگی لوله یا هر منظور دیگریمجاز نیست.

- اجرای سایر سیستم های گرمایشی ، مانند رادیاتور و حوله خشک کن ، به همراه سیستم گرمایش از کف ، امکان پذیر است ، به شرطی که برای لوله کشی آن ، از مدارهای جداگانه استفاده شود.

- قبل از بتن ریزی ، در محل های مشخص شده از روی نقشه ، در هر 40 متر مربع ، و جلوی کلیه درها ،درز انبساطی نصب میشود که مانع ترک خوردن بتن در هنگام گرم شدن میشوند.

- در محل هائی که لوله از زیر درز های انبساطی عبور میکند ، باید از یک غلاف پلیمری رد شود ، تا در انبساط حجمی بتن ، آسیبی به لوله وارد نشود.طول این غلاف 6cm و فاصله آن از دو طرف درز انبساط ، یکسان باشد.

- جنس درز انبساط ، از همان عایق کف بوده و ضخامت آن حداقل 2cm میباشد.

- سپس ، ابتدا و انتهای هر مدار لوله کشی را ، که در کلکتور وارد شده ، به شیرهای کلکتور وصل کنید.(هنگام فرو کردن لوله در اتصال ، از آب ریکا استفاده شود).

- تست فشار:

- تست فشار سیستم گرمایش و سرمایش از کف را میتوان هم با آب و هم با هوا انجام داد.

- در زمانها و مکانهائی که احتمال یخ زدگی وجود دارد ، میتوان تست فشار را با هوا و با فشار 8 اتمسفر انجام داد.(مطابق مبحث 14 مقررات ملی ساختمان ، تست سیستم لوله کشی ، در فشار های زیر 10 بار ، با هوا امکان پذیر میباشد.)

- در صورت تست با آب ، باید پس از اطمینان از اجرای صحیح تست ، و انجام آن با فشار 15 اتمسفر ، به منظور محافظت از لوله ها ، فشار را تا 8 اتمسفر پائین آورده و تا انتهای مرحله بتن ریزی ، سیستم را زیر این فشار قرار داد.

- اجرای بتن نهائی:

- مجموع ضخامت ورق بتن از روی عایق کف ، تا زیر کفپوش نهائی (سرامیک ، موزائیک ، پارکت                             ،...) نباید کمتر از 3cm باشد.همچنین افزایش ضخامت بتن تا 5cm مشکلی برای سیستم ایجاد نمیکند.

- برای ساخت ملات بتن روی سیستم ، باید از بتن عیار 350 استفاده گردد.(350 کیلو سیمان در هر متر مکعب بتن) و همچنین از شن دانه نخودی استفاده شود (حداکثر اندازه دانه ها از 1 سانت بیشتر نشود)

- در هنگام اجرای ورقه بتن ، حداقل به مدت 2 روز ، نباید دمای محیط کمتر از 5 درجه سانتی گراد شود.

- اجرای کف نهائی (نصب سرامیک یا ...) باید حداقل 3 روز پس از اتمام عملیات بتن ریزی صورت گیرد.

- ترجیحآ ، برای محکم شدن بهتر بتن ، به مدت 2 روز ، روی بتن آب داده شود.

- مقدمات راه اندازی سیستم گرمایش و سرمایش از کف:

- در ابتدای بهره برداری از سیستم گرمایش از کف ، به علت پائین بودن دمای هوا و کف ساختمان ، باید دمای پکیج یا موتور خانه ، به صورت تدریجی بالا برده شود و از وارد کردن شوک های حرارتی بالا به سیستم اکیدآ خودداری شود تا به بتن کف آسیب نرسد.(روز اول حداکثر 25 درجه و روزانه 5 درجه افزایش یابد.)

- اگر پکیج مورد استفاده ، کندانسینگ باشد ، برای خارج شدن آب کندانس شده ، لوله مربوطه باید به فاضلاب وصل شود (لوله ای شبیه به لوله خرطومی که در زیر پکیج قرار دارد). واضح است که در هنگام لوله کشی ، باید یک لوله فاضلاب کوچک ، در کنار صفحه نصب پکیج قرار داده شده باشد.

- نباید هرگونه لوله پلیمری را مستقیمآ به خروجی آب گرم تجهیزات گرمایشی وصل نمود.لذا مطابق با استاندارد ، باید در زیر خروجی آب گرم پکیج یا آبگرمکن و ... نیم متر لوله فلزی کار شود ، تا مانع از انتقال تنش های حرارتی زیاد به لوله های پلیمری شود.(شلنگ های مخصوص زیر پکیج یا لوله های پنج لایه نیز شامل این موضوع میشوند و نباید مستقیمآ به خروجی پکیج یا ... وصل شوند.)

- برای داشتن هوای تازه و مطبوع ، باید در هر اتاق و داخل سالن ، از فن های مکنده ، برای تخلیه هوای نامطبوع ، استفاده شود.برای این کار باید بوسیله یک لوله 110 هوای تازه را از محیط بیرون ، وارد ساختمان نمائید.

- برخی نکات مهم در اجرای لوله کشی و گرمایش از کف:

- برای ارتباط بین لوله های پنج لایه و لوله فلزی ، حتمآ باید از اقلامی مانند مغزی و تبدیل ها به عنوان واسطه استفاده کنید و به هیچ عنوان مستقیمآ به هم وصل نشود.

- در صورت مفقود شدن اورینگ های اتصالات ، فقط و فقط اورینگ های خود همان محصول تهیه و استفاده شود.

- رول لوله ها مستقیمآ روی کف ساختمان قرار نگیرد و حتمآ کارتن یا مقوا در زیر آن قرار داده شود.

- مسیر لوله کشی از مصالح و پوکه های نوک تیز پاک شود.

- پس از اجرا و تست ، سریعآ با ملات سبک ، لوله ها را پوشانده و از آسیب های احتمالی حفظ کنید.

- مراقبت از لوله ها در مقابل نور مستقیم خورشید ضروری است.

- فوم های xpe نیز ، نباید به مدت طولانی در مقابل نور خورشید قرار گیرند.

- عدم اعمال وزن اضافی بر روی لوله ها مثل وزن شیرآلات ، شیر های اصلی و فرعی ، کلکتور و ... 

در چنین مواردی باید از صفحات نصب مخصوص استفاده شود.

- عدم انتخاب مسیر افقی بر روی دیوار.

- انتخاب مسیر صحیح ، برای لوله کشی از سقف کاذب (از محل تقاطع دو دیوار استفاده شود)

- اتصال مستقیم لوله های پنج لایه به آبگرمکن یا پکیج ممنوع میباشد و حداقل باید 50 سانتی متر لوله فلزی استفاده شود.

- انجام تست با گاز ممکن است با هوای فشرده ، ازت ، یا دیگر گازهای خنثی صورت گیرد.ولی آزمایش با گاز اکسیژن مجاز نیست.

- مراقبت از لوله های دفن نشده در زمستان (تخلیه آب تست از داخل لوله یا استفاده از آب نمک 23% یعنی 230 گرم نمک در یک لیتر آب و سپس خالی کردن آب نمک هنگام نصب تجهیزات و شیرآلات)

- در هنگام تست ، آب مورد مصرف ، با محیط هم دما باشد ، آب تمیز باشد ، و هوای سیستم کاملآ تخلیه شود.

همچنین از محکم بودن اتصالات و دنده ها و درپوش ها اطمینان حاصل کنید.

- برای تست لوله کشی بهداشتی ، ابتدا فشار 15 بار به مدت 30 دقیقه اعمال شود.اگر افت فشار کمتر از 0.6 بار باشد و هیچ نشتی مشاهده نشود ، مرحله اول تست مورد تایید است.

سپس به سیستم 10 دقیقه استراحت بدهید و بعد از آن مجددآ فشار 15 بار به مدت 30 دقیقه اعمال شود.اگر افت فشار کمتر از 0.6 بار باشد و هیچ نشتی مشاهده نشود ، مرحله دوم تست مورد تایید است.

بلافاصله پس از تایید تست دوم ، قبل از اینکه سیستم استراحت کند ، مجددآ فشار 15 بار به مدت 2 ساعت اعمال شود.اگر افت فشار کمتر از 0.2 بار باشد و هیچ گونه نشتی مشاهده نشود تست شما مورد تایید است.

- در طول مدت تست ، سیستم مورد بازدید قرار گیرد (جهت عدم نشتی)

- بلافاصله پس از تست ، سیستم با ملات سبک پوشیده شود.

- در فصل سرما ، آب داخل لوله ها تخلیه شود.

- در صورت تغییر در سیستم لوله کشی ، مجددآ تست انجام شود.

- توصیه میشود چهارچوب کلیه درها و پنجره ها ، گچ کاری دیوارها و سقف ها و عایقکاری ، قبل از گرمایش از کف انجام شده باشد.

- درصورت وجود سقف کاذب در ساختمان ، (در جائی که گرمایش از کف قرار است اجرا شود)

اکیدآ توصیه میشود ، کلیه سیستم های لوله کشی آب و فاضلاب و برق ، در سقف کاذب نصب شود.زیرا دسترسی به این سیستم ها در هنگام خرابی و تعمیر ، در این مکان ، بسیار بسیار آسانتر و ارزانتر از کف ساختمان است.

- نوع سیستم آبرسانی مصرفی ، در پروژه ای که دارای سقف کاذب است ، بهتر است انشعابی کامل یا کلکتوری-انشعابی باشد.

- نوع سیستم آبرسانی مصرفی ، در پروژه ای که دارای سقف کاذب نیست ، بهتر است کلکتوری کامل یا کلکتوری-انشعابی باشد.

- در صورتی که لوله های آب و فاضلاب و برق ، از کف عبور کرده باشند ، کلیه لوله ها با بتن پوشیده شود ، به طوری که سطحی تراز برای نصب عایق گرمایش از کف ، فراهم شده باشد.در صورتی که سطح کار برای گرمایش از کف تراز نباشد ، در هنگام بهره برداری از سیستم ، فشار زیادی به پمپ پکیج وارد کرده و از عمر آن به شدت میکاهد ، همچنین توزیع گرما نیز یکنواخت نخواهد بود و راندان آن را نیز کاهش میدهد.

- در اجرای مسیر لوله کشی گرمایش از کف ، آب گرم از کلکتور خارج ، و ابتدا به مرزهای سرد و سپس نیمه سرد میرود و نهایتآ به کلکتور بر میگردد.برای تمام مدارها ، یک شیر مستقل نصب شود.

- همیشه کلکتور برگشت ، بالاتر از کلکتور رفت قرار میگیرد تا هوای موجود در آب با قابلیت بهتری از مدار خارج شود.

- روی کلکتور برگشتی ، شیر هواگیری نصب شود.

- به علت تراکم زیاد لوله ها در نزدیکی کلکتور ، لوله های ورودی نزدیک به کلکتور ، عایق کاری شوند تا از انتقال بیش از حد گرما به سطوح نزدیک کلکتور جلوگیری شود.

- در هنگام اجرای بتن ، حداقل 2 روز ، دمای محیط از 5 درجه کمتر نشود.

- تا 3 روز اول بتن خشک نشود و مرتبا روی آن مقداری آب ریخته شود.

- تا 7 روز نباید وزن بیشتر از یک انسان روی ورقه بتن برود.

- سیستم پکیج در گرمایش از کف ،باید دارای کنترل دو منظوره باشد (آب گرم مصرفی و گرمایشی)

- خانه ای گرم و با نشاط ، برایتان آرزومندیم...