ناسا از هنر اوریگامی برای ساخت فضاپیما الهام می‌گیرد.

آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنا، کالیفرنیا، به لطف هنر باستانی ژاپنی اریگامی، برنامه‌ای جدید مربوط به آینده در تکنولوژی cutting-edge فضاپیماها دارد.

 

این پروژه محصول افکار "برایان تریز" (Brian Trease)، مهندس مکانیک در JPL که مدت زیادی است به فرم هنر ژاپنی و اریگامی (Origami) علاقه‌مند می‌باشد. او از محققان داوطلب در دانشگاه بریگهام یانگ در پروو، یوتا، و هم‌چنین دانشجوی دکتری "شانون زیربل" (Shannon Zirbel) و استاد "لری هاول" (Larry Howell)، در انجام این مطالعه و بررسی اثر ترکیب تکنیک‌های تاشوی اریگامی در اجزای فضاپیما استفاده کرده است.
مهندس مکانیک برایان تریز، در مقاله‌ای منتشر شده در وب سایت NASA تحت عنوان "نیروی خورشیدی، سبک اوریگامی" می‌گوید "این یک تقاطع منحصر به فرد از هنر، فرهنگ و فن آوری است. ممکن است شما فقط به چشم یک هنر باستانی به آن نگاه کنید، اما مردم هنوز هم قادرند با ابزار ریاضی چیزهای جدید اختراع کنند." او اشاره کرد که در 40 سال گذشته، مردم دنیا در پژوهش‌های جدی ریاضی مشغول به استفاده از پتانسیل‌های فن آوری اریگامی می‌باشند؛ به عنوان مثال می‌توان به کیسه هوا و مهندسی بافت انسانی اشاره کرد.
کاربرد اصلی هنر تا زدن کاغذ در این پروژه، متمرکز در پانل‌های خورشیدی است، که در حال حاضر با یک فن ساده و یا چین آکاردئون مانند قابل پیاده سازی است. در مقایسه با آن، اریگامی پیچیده‌تر تریز، انتگرالی برای ساختار مکانیکی خواهد بود.

مزایای استفاده از اریگامی روشن است: یک پنل خورشیدی که بتواند به پایین چند تا زده شود تا در یک فضای فشرده جا شود، به سادگی کارآمدتر است و می‌تواند در یک قطعه در موشک پرتاب شود؛ بعد از آن به محض ورود، فقط نیاز است تا پنل‌های آن باز شود و برای این کار هیچ مونتاژی توسط فضانوردان مورد نیاز نخواهد بود.artnet

بویینگ از نمای داخلی فضاپیمای تجاری آینده پرده برداری کرد.

شرکت بویینگ یک نمای داخلی جدید از ورژن تجاری کپسول فضایی سرنشین دار نسل آینده (CST-100) رونمایی کرد و نشان داد که چگونه روزی ممکن است افرادی غیر از فضانوردان ناسا به فضا سفر کنند.

بویینگ و شرکت همراهش، صنایع هوافضای بیگلو (Bigelow Aerospace)، نمای داخلی ورژن تجاری کپسولش را که برای ناسا طراحی کرده به نمایش گذاشت، همچنین شرکت بیگلو یک مدل مقیاس کامل از اقامتگاه فضایی BA-330 را به‌نمایش گذاشت.

کریس فرگوسن، فرمانده سابق شاتل فضایی آتلانتیس و سرپرست فعلی خدمه و ماموریتهای بویینگ برای برنامه فضایی تجاری، گفته: “ما واقعاً در حال ورود به بازار تجاری صنعت فضایی هستیم و ما باید مشتریان بالقوه‌مان (غیر از ناسا) و آنچه را که از طراحی داخلی فضاپیمایشان انتظار دارند مدنظر قرار دهیم.”

مهندسان شرکت بویینگ از تجربه چند دهه‌ای بویینگ در توسعه سیستمهای هوافضایی دولتی و تجاری برای طراحی داخلی این فضاپیما بهره برده‌اند. راچل اورنان، مدیر فروش و بازاریابی منطقه‌ای هواپیماهای تجاری بویینگ گفته: “تیمهای بویینگ از آغاز عصر هوانوردی تجاری، همواره طراحی‌های نوآورانه و برنده جایزه برای نمای داخلی هواپیماهای ما انجام داده‌اند.” و همچنین افزود: “طراحی نسل آینده نمای داخلی فضاپیماها یک فرآیند طبیعی است. یک نمای آشنای آبی آسمانی به سرنشینان کمک می‌کند حس پیوند و ارتباطشان با زمین را حفظ کنند.”

کپسول CST-100 به عنوان بخشی از پروژه قابلیتهای یکپارچه خدمه تجاری ناسا، برای انتقال هفت خدمه یا ترکیبی از بار و خدمه به مقاصد مدار ارتفاع پایین، مانند ایستگاه فضایی بین المللی یا ایستگاه آینده شرکت بیگلو، توسعه داده شده است.

در ادامه تعدادی از تصاویر مربوط به این کپسول ارائه می‌شود:

تصویر فوق، نمایی شبیه‌سازی شده از لحظه سکوگیری کپسول بویینگ (سمت چپ) و ایستگاه فضایی (سمت راست) را نشان می‌دهد.

صنعت حمل و نقل فضانوردان به سوی تجاری شدن پیش می‌رود، آیا در دهه‌های آینده، ناسا می‌تواند با شرکتهای هوافضایی بزرگ، مانند بویینگ، اسپیس ایکس، اوربیتال ساینسز و … در این عرصه رقابت کند؟ آیا شاهد روزی خواهیم بود که هزینه سفر به فضا برای هر مسافر تا حد یک سفر هوایی بین قاره‌ای کاهش پیدا کند؟

منبع:  

علی رسول زاده