فضانوردی که غرور، او را روتوش کرد.

در سال ۱۹۶۰ یک گروه ۲۰ نفره  از خلبانان زبده شوروی سابق پس از معاینات بسیار برای سفر به فضا انتخاب شدند . از میان این گروه ۱۳ تن بعد‌ها به فضا راه یافتند و مردم دنیا با نام آنان آشنا شدند اما نام ۷ نفر باقیمانده سال‌ها در پرده ابهام باقی ماند. از میان این هفت تن یکی از همه بدشانس‌تر بود و سرنوشت بسیار تلخی داشت.

در یک شبانگاه سرد در شهر مسکو٬ "گریگوری نلیوبف" و دو تن از دوستان فضانوردش به نام‌های "مارس رافیکف" و "ایوان آنیکیف" که مخفیانه دمی به خمره زده بودند در یک حادثه با پلیس درگیر شدند. هر سه مست بودند و نلیوبف پلیس را مضروب کرد. پس از آن که مقامات امنیتی دخالت و آنان را از زندان آزاد کردند. نلیوبف جزو سه نفر اولی بود که باید به فضا سفر می‌کرد و بر اساس طبقه‌بندی آن زمان عضو علی‌البدل  یوری گاگارین برای اولین سفر به فضا محسوب می‌شد. "سرگئی کارالیف" سرپرست وقت کیهان‌نوردی شوروی از این فضانورد خواست که برای عذرخواهی با پلیس مضروب ملاقات کند.

نلیوبف که نسبت به جایگاه خود اطمینان داشت حاضر به این کار نشد و در نهایت کارالیف به او دو راه پیشنهاد کرد: عذر خواهی یا اخراج از گروه کیهان نوردان.

نلیوبف زیر بار عذرخواهی نرفت و از گروه استعفا داد. دو همکارش که در جریان شرکت داشتند تهدید کردند که اگر او از جمع فضانوردان اخراج شود آنان نیز گروه را ترک خواهند کرد. کارالیف دستور اخراج هر سه نفر را صادر نمود. به این ترتیب این سه تن گروه را ترک کردند و چهره‌های آنان نیز از عکس‌ها حذف شد !

نلیوبف سخت سرخورده شده بود و شروع به تمرد در کار کرد.  سرانجام در اثر کارشکنی‌های بسیار، او را به یک پادگان نظامی در خاور دور شوروی اعزام و در حقیقت تبعید کردند. این موضوع برای نلیوبف که روزی در آستانه رسیدن به شهرت جهانی بود، سخت گران آمد و اثر نامطلوبی بر وی گذاشت  تا آنجا که به یک دائم‌الخمر تبدیل شد. بالاخره یک روز در حالی که به شدت  مست بود ماشینش در منطقه‌ای ممنوعه از راه‌آهن متوقف شد (و شاید متوقف کرد) و بر اثر تصادف با قطار ار بین رفت. مسئولان وقت اتحاد جماهیر شوروی که به کیهان‌نوردی همچون ابزار تبلیغاتی مؤثری نگاه می‌کردند، حضور نام فردی همچون نلیوبف را در لیست پرافتخار پیشتازان سفر به فضا تحمل نکرده و هرگونه اثری از وی را در فعالیتهای فضایی این کشور پاک کردند. ‌امروز بر روی سنگ قبر نلیوبف هیچ اثری از افتخارات گذشته وی به چشم نمی‌خورد و به این ترتیب کسی که می‌رفت تا نامش بعد از گاگارین و تیتف با افتخار در تاریخ فضانوردی ثبت شود به دلیل غرور بیجا بکلی حذف شد. سال‌ها بعد عکس‌های سانسور نشده ‌او منتشر گردید و مشخص شد که چگونه او را حتی در عکس‌ها هم حذف کرده بودند. .  سیروس برزو، روزنامه‌نگار علمی و پژوهشگر تاریخ فضان