استادیوم آشیانه پرنده

استادیوم ملی پکن مشهور به آشیانه پرنده، نام استادیوم اصلی بازی های المپیک تابستانی 2008 است که مراسم افتتاحیه و اختتامیه المپیک پکن در آنجا بر‌گزار شد. این استادیوم توسط معماران سوئیسی DE MEURON وHERZOQ طراحی شده است.

وزن کل المان‌های موقت برای برپایی این سازه غول پیکر، شش هزار تن است و وزن کل سازه یکصد و پنجاه هزار تن برآورد شده است. سقف‌های محل تماشاچیان در این ورزشگاه‌ها، بصورت دال بتنی است. اتصالات این سازه عظیم توسط فناوری جوش صورت می‌گیرد و بیننده قادر به تصور جداگانه المان‌های آن که ظاهراً تصادفی به همدیگر ترکیب می‌شود نیست.

پوشش سقف استادیوم از جنس ETFE است. این پوشش در مساحت ۴۰ هزار متر مربع و در ۱۰۳۸ جزء مختلف به کار رفته است. اتیل تترا فلوئور اتیلن(ETFE) که فلوئور پلیمری با ویژگیهای کششی مناسب است، برای کاربرد در این پروژه، راه حل خوبی است. به علاوه، مقاوم و سبک وزن است (وزنی معادل یک درصد همان ابعاد شیشه دارد) و شفافیتی بالا برای عبور اشعه مـاوراءبنـفش دارد؛ETFE  در مقـابل نور خـورشید فـرسایش نمی یابد و خاصیت عایقی بهتری نسبت به شیشه داراست. همچنین قابل بازیافت بوده و نیز مقاومتی معادل چهارصد برابر وزن خود دارد. گرچه در برابر ایجاد سوراخهای سطحی حساس است، اما به سادگی با استفاده از نوارهای ETFEمی توان آن را تعمـیر نمود.شاید منحصر به فرد ترین پوشش به کار رفته در ساخت سقف استادیوم، سیستم بالشتکی آن است، این سیستم در فضای خالی بین دو پوسته سقف قرار می گیرد. این بالشتک به منظور تنظیم میزان جریان باد، هوا و نور خورشید طراحی و تعبیه شده است، و با کم و زیاد کردن فاصله دو پوسته از یکدیگر عمل خواهد کرد.

 

مشخصات عمومی پروژه:
*طول بنا: ۳۳۳ متر
*عرض بنا: ۲۸۴ متر
*ارتفاع بنا: ۶۹ متر
*ظرفیت استادیوم: ۱۰۰ هزار نفر

بویینگ از نمای داخلی فضاپیمای تجاری آینده پرده برداری کرد.

شرکت بویینگ یک نمای داخلی جدید از ورژن تجاری کپسول فضایی سرنشین دار نسل آینده (CST-100) رونمایی کرد و نشان داد که چگونه روزی ممکن است افرادی غیر از فضانوردان ناسا به فضا سفر کنند.

بویینگ و شرکت همراهش، صنایع هوافضای بیگلو (Bigelow Aerospace)، نمای داخلی ورژن تجاری کپسولش را که برای ناسا طراحی کرده به نمایش گذاشت، همچنین شرکت بیگلو یک مدل مقیاس کامل از اقامتگاه فضایی BA-330 را به‌نمایش گذاشت.

کریس فرگوسن، فرمانده سابق شاتل فضایی آتلانتیس و سرپرست فعلی خدمه و ماموریتهای بویینگ برای برنامه فضایی تجاری، گفته: “ما واقعاً در حال ورود به بازار تجاری صنعت فضایی هستیم و ما باید مشتریان بالقوه‌مان (غیر از ناسا) و آنچه را که از طراحی داخلی فضاپیمایشان انتظار دارند مدنظر قرار دهیم.”

مهندسان شرکت بویینگ از تجربه چند دهه‌ای بویینگ در توسعه سیستمهای هوافضایی دولتی و تجاری برای طراحی داخلی این فضاپیما بهره برده‌اند. راچل اورنان، مدیر فروش و بازاریابی منطقه‌ای هواپیماهای تجاری بویینگ گفته: “تیمهای بویینگ از آغاز عصر هوانوردی تجاری، همواره طراحی‌های نوآورانه و برنده جایزه برای نمای داخلی هواپیماهای ما انجام داده‌اند.” و همچنین افزود: “طراحی نسل آینده نمای داخلی فضاپیماها یک فرآیند طبیعی است. یک نمای آشنای آبی آسمانی به سرنشینان کمک می‌کند حس پیوند و ارتباطشان با زمین را حفظ کنند.”

کپسول CST-100 به عنوان بخشی از پروژه قابلیتهای یکپارچه خدمه تجاری ناسا، برای انتقال هفت خدمه یا ترکیبی از بار و خدمه به مقاصد مدار ارتفاع پایین، مانند ایستگاه فضایی بین المللی یا ایستگاه آینده شرکت بیگلو، توسعه داده شده است.

در ادامه تعدادی از تصاویر مربوط به این کپسول ارائه می‌شود:

تصویر فوق، نمایی شبیه‌سازی شده از لحظه سکوگیری کپسول بویینگ (سمت چپ) و ایستگاه فضایی (سمت راست) را نشان می‌دهد.

صنعت حمل و نقل فضانوردان به سوی تجاری شدن پیش می‌رود، آیا در دهه‌های آینده، ناسا می‌تواند با شرکتهای هوافضایی بزرگ، مانند بویینگ، اسپیس ایکس، اوربیتال ساینسز و … در این عرصه رقابت کند؟ آیا شاهد روزی خواهیم بود که هزینه سفر به فضا برای هر مسافر تا حد یک سفر هوایی بین قاره‌ای کاهش پیدا کند؟

منبع:  

علی رسول زاده